بررسی نقش مالچ گیاهان پوششی باریک برگ زمستانه بر جمعیت علف¬های هرز مزارع چغندرقند

به منظور بررسی اثر گیاهان پوششی بر کنترل علف­های هرز در مزارع چغندرقند، آزمایشی در سال زراعی 87-86 در مزرعه تحقیقاتی مؤسسه تحقیقات گیاه­پزشکی کشور واقع در جاده مشکین دشت کرج، به اجرا در آمد. طی این آزمایش که در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد، نقش گیاهان پوششی گندم، جو، تریتیکاله و چاودار بر جمعیت علف های هرز موجود در حدواسط بین ردیف های کاشت چغندرقند که بستر بذر آن در پاییز تهیه شده بود، مورد بررسی و با تیمارهای شاهد کاربرد علف کش، عدم وجین علف­های هرز و وجین دستی علف های هرز مقایسه گردید. نتایج آزمایش نشان داد که شدت فرو­نشانی علف­های هرز توسط گونه­های پوششی مشابه کنترل به روش مرسوم ( استفاده از علف­کش فن­مدیفام+ دس­مدیفام+ اتوفوموزیت) می باشد، به طوری­که کاهش زیست­توده کل علف­های هرز در تیمارهای گیاه جو و چاودار و شاهد کنترل توصیه یکسان بود. بر اساس نتایج این بررسی، کمترین زیست­ توده کل علف­های هرز در پایان دوره رشد نیز مربوط به تیمار کاربرد مالچ گیاه جو به همراه مصرف علف کش فن­مدیفام+ دس­مدیفام+ اتوفوموزیت بود. گیاه پوششی جو + فن­مدیفام+ دس­مدیفام+ اتوفوموزیت، به دلیل اثرات هم­افزایی در کنترل علف های هرز، بیشترین عملکرد ریشه و قند ریشه (به ترتیب با میانگین 83/29 و 47/4 تن در هکتار) را به خود اختصاص دادند و با سایر تیمارها اختلاف معنی دار داشت. علاوه بر این عیار چغندرقند تولیدی در این تیمار در بیشترین مقدار بود. لذا در شرایطی که بستر بذر چغندرقند در پاییز تهیه شود، به ترتیب کشت گیاهان پوششی زمستانه جو، چاودار، گندم و تریتیکاله در میان ردیف­ها توصیه می­شود که فرو­نشانی علف­های هرز غالب و نهایتاً افزایش عملکرد کمی و کیفی چغندرقند را به دنبال دارد.